Beste leerlingen, Beste ouders, Beste lezers,
Met Pasen gebruiken we vaak de uitdrukking: ‘Mensen staan op uit het oude en kijken hoopvol uit naar het nieuwe.’ De wanhoop van de eersten bij het lege graf
mag smelten als sneeuw voor de zon. Hoop en vertrouwen als voedingsbodem voor leven, dat vieren we met Pasen.In deze tijd waarin we met zijn allen afstand, onzekerheid, angst, zorgen, vragen en verdriet ervaren is de uitdaging om te hopen en te vertrouwen vaak en voor velen groot.
En toch leven ze, die hoop en dat vertrouwen.
Ondanks de gedwongen afstand voelen we ook sterk nabijheid.
Boodschappen van hoop, floreren. Tekens van medeleven, worden geboren.Inventief zoeken naar nabijheid, ontkiemt.
Naastenliefde schuilt, onverwacht, eerbiedig en krachtig in de moeite die mensen doen om elkaar te bereiken en in de zachtheid waarmee hun blikken of hun stemmen elkaar zoeken.We zien wat kan
en worden geraakt
door de kansen en de schoonheid
die in mensen leven.
Licht in duisternis.Wij vieren Pasen dit jaar niet fysiek samen.
Wij zeggen en zingen niet in koor, dat God niet dood is maar leeft.
Maar we mogen wel, stil en dankbaar, misschien nog sterker dan anders getuige zijn dat Hij zichtbaar en voelbaar ‘leeft’ in mensen.Moge het een paaswens zijn dat dit aangewakkerd vuur
van hoop en vertrouwen, van medeleven en naastenliefde
brandend wordt gehouden ook wanneer coronatijd verleden tijd zal zijn.
Wanneer we, misschien amper bewust hiervan, opnieuw dreigen te verzinken in ons benauwend en jachtig
heen en weer bestaan.Laat ons geraakt en gestuwd blijven door wat we nu ervaren: een ommekeer tot licht, geboren uit duisternis.
Hartelijke groeten,
Werner Rasschaert, Directeur & Ann Vidts, Beleidsondersteuner